1 hafta oldu işten ayrılalı. Artık sabahları yayıla yayıla yatıyorum. Öğlenleri ve akşamları da.
Acayip tembel oldum. Bir de vurdumduymaz.
Bu aralar ben,
- Mutfağa girip saatlerce yemek yapıyorum. (Karnıyarık ve browni bile yaptım..)
- Balkonumu temizleyip mis gibi çamaşırları oraya asıyorum,
- Sabah kuşağındaki yemek programlarını seyrediyorum (Kanal D'deki Nursel'in Bizim Mutfak programını seviyorum!)
- Dışarı çıkıp Merter'deki über fiyatlı evlere bakıyorum!
- Merter'i keşfediyorum...
- Sabahları eşime kahvaltı hazırlıyorum!
işte böyle tembellikler yapıyorum. Ne zaman sıkılırım, bıkarım bilmiyorum..
Geçen hafta yani özgürlüğümün ilk günlerinde Beylikdüzü'ne kadar bile gittim. Sevgili anneannem dayımın yanında kalıyor ben de onu ziyarete gittim. 4 sene yaşadıktan sonra geçen İlkbahar ayrılmıştık Beylikdüzünden.. Şimdi gittim yollar pek tuhaf geldi. Normalde akşamları Beylikdüzüne dönerken şimdi Merter'e dönmek güzeldi. Ne yalan söyleyeyim hiç özlememişim Beylikdüzünü..
Bu işten ayrıldığımın 2. haftası olacak. Biraz dinlenip freelance işler bakmaya başlamam lazım..
Ama biraz özgürlüğün tadını çıkarıp İstanbul'da gezmek istiyorum.
ve İstanbul'da yaşamanın tadına varmak..
(fotoğraf Yıldız Teknik Üniversitesi Davutpaşa kampüsünde çekildi.)
